Sunday, February 21, 2010

مشگل رهبریت

من یک سبزم که در حال حاضر دقیقاً نمیدونم چه کاری باید انجام بدم نه‌ نا‌ امیدم نه‌ ناتوان این مشگل چه جوری باید حل بشه که یک سبز با انگیزه و پر توان از همه نظر، منفعل نشود

مشگل رهبریت است؟ مشگل امثال من کجاست من چه باید بکنم که منفعل و نا‌ امید به نظر نرسد

کار در اینترنت و بالاترین قسمت خیلی کوچک کار است که دیگر به نظر اصلا کافی‌ نیست...


مایل نیستم در مرحله افشاگری در جا بزنم, افشاگری لازم است اما کافی‌ نیست.

9 comments:

Anonymous said...

اگر در ایرنی یک سوت سوتک بخر و آماده شو برای چهارشنبه سوری. اگر خارج از کشوری در تظاهرات شرکت کن. انقلاب ۵۷ خیلی ارومتر از جنبش سبز جلو می رفت و یکسال و نیم طول کشید تا به پیروزی رسید

Anonymous said...

http://pezhvakeiran.com/page1.php?id=20395

omidbehazadi said...

سلام دوست عزیز .جای نا امیدی نیست . کارهای بزرگ زمان لازم دارد . در مورد رهبری توصیه میکنم به گفته های آقای بنی صدر اولین و آخرین منتخب تقریبا واقعی مردم ایران توجه کنید . نشریه انقلاب اسلامی را در سایت گویا پیدا کنید .

Anonymous said...

شعار نويسي، اسكناس نويسي، تجمع جلوي زندان اوين، يادگيري دفاع شخصي،... استقامت رمز پيروزي

Anonymous said...

ایده رنگ سبز

تصور کنید, اکثر اتوبانها و خیابانهای شهرهای بزرگ هر چند متری سبز شده باشد.

وسایل لازم:
- قوطی رنگ سبز روغنی و یا رنگ سفید که با پودری سبز رنگین شده
- تخم مرغ
- چسب نواری
- سرنگ و یا قیف

چگونه:
- سر تخم مرغ را می شکانیم و محتوای آنرا خالی کرده و با رنگ پر میکنیم و با چسب نواری سوراخ را میبندیم و سپس آنرا به مکان مورد نظر خود پرتاب میکنیم.
- قوطی رنگ را با پیچ گوشی دو سوراخ میکنیم و رنگ را هر چند متری بیرون میریزیم و یا روی سطح خیابان خواسته یا شعار خود مثلا "رفراندوم" را مینویسم.

کجا را میتوانیم رنگی کنیم:
- کنار و یا جدول کنار خیابانها و اتوبانها از داخل اتومبیل و یا از کنار خیابان یا اتوبان
- نرده حفاظتی اتوبانها
- تابلوهای راهنمایی رانندگی
- تیرهای چراغ برق
- کمدهای شرکت مخابرات
- باجه های تلفن عمومی
- پوستر ها
- وسایل نقلیه پارک شده دولتی

مزایا:
- احتمال شناسایی و دستگیری کم است.
- خلاف بزرگی نیست.
- ایجاد آن بسیار ساده و لوازم آن در دسترس همگان است.
- چند صد نفر برای یک شهر بزرگ کافی هستند.
- اثرات آن مدتها باقی می ماند.
- حذف آن برای دولت بسیار وقتگیر است.
- امکان کنترل آن برای رژیم نیست, چرا که در هر خیابان و کوچه و در هر ساعتی در روز و شب باید مامور بگزارد.
- روحیه مردم و ایجاد همبستگی را بالا میبرد.
- روحیه انقلابی و یا اصلاح طلبی را زنده نگه میدارد.

جمهوری اسلامی مایل است نشان دهد که اوضاع تحت کنترل خودش بوده و بدنبال ایجاد آرامش ظاهری میباشد. اگر این طرح بشکلی وسیع اجرا شود, رژیم را بشدت ناامید خواهد کرد.

نوشتن روی دیوارها روشی است که در انقلاب 57 هم از آن استفاده شد و حتا در کشورهای اروپایی هم بسیار مورد استفاده قرار گرفته و هنوز هم میگیرد. این کار ضرر مالی اندکی میرساند و صاحب این اموال هم مردم هستند, در حالی که رژیم سالانه دهها میلیارد دلار از داراییهای مردم را نابود میکند.

باید جوانهای شجاع زودتر اقدام کنند و منتظر چهار شنبه سوری نشوند, تا کم کم دیگران هم این راه را دریابند. در ابتدا کارهای کم خطری همانند پرتاب رنگ را انچام دهند و اگر در روز چهار شنبه سوری فرصت را مناسب دیدند, میتوانند هدفهای بهتری را در تمام سطح شهر مورد هدف قرار دهند و یا شعار نویسی هم بکنند

Anonymous said...

به نظر من یه تقویم آزادی تهیه کنیم

موفقیتهای تاریخ معاصر مردم ایران را توش بنویسیم و خیانتهایی که از جانب استبداد به کشور صورت گرفته.

ادعاهای دروغ را با ذکر تاریخ و عین جمله گفته شده. تا استبداد در تنگنا قرار بگیره. هم برای مستبدین بد است و هم برای یادآوری خودمان و هم برای تمرین و نهادینه شدن دمکراسی در وجود خودمان

کار و زحمت فراوانی می طلبد و فوق العاده تاثیر گذار است.

موفق باشید

Anonymous said...

دوست سبزم سلام!

حتما خودت خوب میدونی‌ که کارهای بزرگ و مهم احتیاج به برنامه ریزی دقیق، صبر و حوصله، پشتکار و تلاش مداوم و از همه مهمتر ایمان به خود و هدف انتخاب شده دارند. یک دلیل مهّم شکست و نرسیدن به اهداف، نداشتن باور و ایمان به خود و هدفهای انتخاب شده هست. بنا بر این خیلی‌ مهمه که به آنچه میخوایم برسیم واقعا باور داشته باشیم و برای رسیدن به اون (مثل رسیدن به یک عشق رویا یی) بسو زیم.

به نظر من کارهای خیلی‌ زیادی می‌شه کرد که تعدادی از اونها رو دوستان در کامنت‌هاشون نام بردن. من هم چندتا پیشنهاد دارم:

1. تشکیل هسته‌های مقاومت در محلات برای:
- راه انداختن تظاهرات‌های موضعی و ایذائی
- افشا گری علیه مزدوران محلی رژیم
- اخلال در روند کارهای رژیم در سطح محلّه
- ارتباط با هسته‌های مقاومت در محلّه‌های دیگر و اقدامات مشترک
- تشکیل هستهی مقاومت منطقه یا شهر

2. تبلیغ (اعلامیه، دیوار نویسی، اسکناس نویسی) و تشویق اعتصابات عمومی در مدارس و محل‌های کار
3. ایجاد صندوق‌های اعتصاب برای جامعه آوری کمک‌های نقدی و تقسیم آن به اعتصاب کنندگانی که نیاز مندند
4. تبلیغ (اعلامیه، دیوار نویسی، اسکناس نویسی) و تشویق ارزشهای دموکراتیک و حقوق بشری.

پیروز باشید!

Anonymous said...

آگاهی‌ دادن به هر قشر و از هر سن‌و سالی‌، باید از اهداف این جنبش عظیم و مفهوم دموکراسی تعریف مختصر و قابل درکی کرد که حتا یک پیرزن یا پیرمرد بی‌ سواد یا یک بچه دبستانی در دور افتاده‌ترین روستاها به اهمیت این جنبش پی‌ ببرن.

برای انتشار این مفاهیم بهتره با هر کسی‌ که در طی‌ روز برخورد به وجود میاد از مغازه دار سر کوچه گرفته تا افراد توی تاکسی و یا در مهمونی‌‌های معمولی‌ دوست و فامیل، سر حرف رو باز کرد. من میبینم مردم حتا تو کوچه خیابون هم در مورد جنبش سبز به روی خودشون نمیارند یا شاید هم دیگه حوصلشون سر رفته. ولی‌ همین که گفته بشه که این یک حرکت آروم و با استقامت هست یا این که چه جوری می‌شه نافرمانی مدنی کرد و امیدوار و هشیار بود، مردم یه جورای دلگرم میشن.

بهترین موردی که باید به اون پرداخت باز کردن فجایع اقتصادی که به سر مملکت داره میاد هست. مردم خودشون لمس می‌کنن اما اینکه مثلا یه بچهٔ مدرسه‌ای یا یه فرد مسن بتونه درک کنه که چرخهٔ به باد دادن پول و نفت مملکت به پاکستان و لبنان و چین و خلاصه فروش دریای خزر به روسیه و یا واردات همین اجناس چینی‌ که مردم بقیمت ارزون می‌خرن، چه لطمه‌ای به زندگی‌ حال و آینده اونا می‌زنه، خیلی‌ آگاهی‌ رو بالا میبره و بهتر با جنبش همراه می‌شه.

پخش سی‌دی هم فکر خوبیه البته باید خسته کنند نباشه و به صورت مداوم این اخبار و فیلمها تکثیر بشه. حتا به صورت صوتی منتشر بشه که تو ماشین به راحتی‌ گوش بدن و به کارو زندگیشون هم برسن.

خلاصهٔ مطلب، آموزش آموزش و آموزش . بقیه همه وسیله است.

Soheil said...

چهارشنبه سوری
این آخرین چهارشنبه سال ،(چهارشنبه سوری) جشن پیروزی نور بر تاریکی است. با آتش خود به جنگ ظلمت باید رفت . تاریکی و جهل ، از نور ، روشنایی و آتش میترسد.
در چهارشنبه سوری چه باید کرد و چه نباید کرد.

۱- آتش روشن کردن و شعار دادن در همه جا . در تمام سطح شهر . در کوچه ها ، خیابانها و میدانها . هر کجا که مناسب باشد . بلا فاصله بعداز تاریک شدن هوا شروع شود .
۲- پرهیز از اعمال خشونت آمیز. ولی دفاع کامل از خود و سایر هم رزمان.
۳- اجازه دستگیری ، کتک زدن و صدمه زدن به عوامل رژیم کودتا نباید داده شود . اگر کتک بزنند کتک خواهند خورد . عملشان عکس العمل خواهد دشت .
۴- هرگونه درخواستی که مطرح است باید به فرم شعار مطرح شود. نباید محدودیتی در شعار ها باشد . اولین شرط دموکراسی و جمهوری این است که هر کسی هر چه میخواهد بگوید.
۵- قاشق زنی در ساعت ۱۰ شب. کوبیدن بر قابلمه و دیگ . صدای تلق تلق بلند . بدون هیچ گونه شعار . در تاریکی مطلق . برای مدت ۱۵ دقیقه و متعاقب آن مجددا آتش افروزی و شعار دادن .
۶- سوت زدن و دست زدن مجاز است . خندیدن هم مجاز است .
۷- از ترقه و سایر موادی که صداهای انفجاری ایجاد میکنند تا حد ممکن خوداری شود ، زیرا که در صورت شلیک تیر توسط مزدوران رژیم ، بتوان متوجه آن شد .
۸- تا آنجا که امکان دارد عکس و فیلم تهیه شود.
۹- از قبل با گرفتن تماس با همسایگان خود هماهنگ کنید که چکار میخواهید انجام دهید . اگر در محلی زندگی میکنید که برای انجام عملیات مناسب نیست و یا با همسایگان روابط ندارید به خانه دوستان و آشنایان خود بروید.
۱۰-ایجاد ترافیک سنگین که تردد نیروهای سرکوبگر را مشکل و غیر ممکن سازد .
۱۱- سبز بودن یا نبودن آتش مهم نیست ، این چون یک رسم و عید ایرانی است در کل به هرگونه که برگزار شود در نابودی رژیم اشغالگر و فاسد موثر واقع خواهد شد.
اینها جشن مارا دزدیده اند ، از ما کشته اند ، کتک زدند ، اسیر کرده اند . این جشن را به جنگ با آنان تبدیل میکنیم .
Please visit http://drsoheil.blogspot.com/